چهار نکته با کاشی راک

در طول تاریخ شیراز به واسطه مرکزیت نسبیاش در منطقه زاگرس جنوبی و واقع بودن در یک منطقه به نسبت حاصلخیز به محل طبیعی برای مبادلات محلی کالا میان کشاورزان و یکجانشینان و عشایری مانند قشقایی تبدیل گشته بود. هر چند شیراز دیگر در سر شاهراه ترانزیت کالا از بندرهای خلیج فارس به داخل ایران راه نداشت، چون نقش سنتی بندر بوشهر با ساخته شدن راهآهن سراسری به بندرهای دیگری انتقال یافته بود. در زمان آنها غیر مسلمانان مانند زردشتیها مجبور نبودند که علامت مشخصکننده به تن داشته باشند یا در محلههای خاصی زندگی کنند. در دورهٔ آنها شیراز شکوفا شد و بناهای متعددی نظیر مدرسه، بیمارستان، بازار اتابک ساخته شد. شیراز دارای یک جامعه برجسته یهودی است که جمعیت آنها تا ۶ هزار نفر نیز برآورد شدهاست؛ گرچه بیشتر آنها در دهههای اخیر به آمریکا و اسرائیل مهاجرت کردهاند. هماکنون نیز تصمیم بر این است که تحت همان پروژه ۵۷ هکتار دیگر بدون در نظر گرفتن آثار و بناهای ارزشمند تاریخی تخریب و جایش را به پاساژهای تجاری بدهد.

در سال ۱۳۷۴ در پروژه بین الحرمین ۷ هکتار از بافت تاریخی شیراز که متشکل از ۸۷ خانه تاریخی، مسجد و مدرسه تاریخی بود تخریب شد. از بناهای تاریخی مهم کاشان که هنوز استوار ماندهاند یا آثارشان پابرجاست میتوان آرامگاه پیروز نهاوندی، خانه بروجردیها، خانه طباطباییها، خانه عباسیان، مناره زینالدین، آرامگاه سلطان عطابخش، مسجد عمادی (مسجد میرعماد)، مسجد جامع، مدرسه سلطانی، مسجد آقابزرگ، قلعه جلالی، حمام سلطان امیراحمد و کاروان سرای امین الدوله اشاره کرد، در همه این بناها ویژگیهای معماری مشابه دیده میشود، جز مناره زینالدین که در این زمینه یکتا است. در این دوران بناهای متعددی در شیراز مانند مدرسه خان، قصری در محل «میدان» و حصاری بدور شهر ساخت. شیراز از دوران صنعتی شدن زمان رضا شاه که در شهرهای مختلف ایران رخ داد، چندان بهرهای نبرد ولی پس از جنگ جهانی دوم شیراز پیشرفت زیادی داشت. از این دوران اطلاعات کمی در دسترس است ولی مشخص است که تا سده نهم میلادی شیراز دارای مسجد جامع نبودهاست؛ یعنی تا زمانی که صفاریان شیراز را پایتخت حکومت خود قرار دادند. حیدریها که پیرو شیخ حیدر صفوی بودند و در شرق شهر سکنا داشتند و نعمتیها که در غرب شیراز ساکن بودند و پیرو شاه نعمتالله ولی بودند.

بِگیان، سردبیر: آ. قازاریان، هدف این نشریه، که یک روز در میان به چاپ میرسید، عبارت بود از ترغیب ارمنیان پراکنده در جهان (در این مورد ارمنیان ایران) به تبعیت از مرام فکری حاکم در ارمنستان شوروی نوپا. با تصویب شورای شهر شیراز و تأیید مجلس شورای اسلامی روز میانی بهار، ۱۵ اردیبهشت به نام روز شیراز نامگذاری شدهاست. علت نامگذاری این رواق به دارالسیاده این است که، از قدیم محل اجتماع سادات و منسوبان به خاندان علی بن ابیطالب بودهاست. در سال ۱۲۸۰ق علاقه ناصرالدین شاه به عکاسی، باعث میشود که مکانی را به نام عکاسخانه در سمت شرق ارگ سلطنتی احداث نماید. باغ کهنه در دوره ایلخانان مغول بیشترین گسترش را یافته بودهاست. باغ جوان بوستان مشتاق پارک سپاهانشهر باغ غدیر باغ فدک کوه نخودی کوه قایمیه پارک رجایی (بوستان هشت بهشت) شهربازیهای ملکشهر آبشار صفه سیتی سنتر شهر عجایب وحید سیمرغ و … و ارتفاع آن از سطح دریا بین ۱۴۸۰ تا ۱۶۷۰ متر در نقاط مختلف شهر متغیر است. در این دوران شیراز رونقی دوباره یافت و بر جمعیت آن افزودهشد. در روش آهنگری قطعهٔ گداخته شده در کوره که به حرارت مشخص رسیده باشد را در قالب میگذارند که بر اثر فشار، فرم قالب را به خود بگیرد.

هنرمند خطوط رنگی فراوانی را با دقت وسواس گونه ای بر روی هم قرار می دهد و بدین گونه؛ فرم به خط و خط به منحنی های یکدست تقلیل می یاید و در این اقلیت است که فرم بسیط تابلو بیش از آن که نمایی طبیعی و زمینی باشد، تجسم عالمی «مثالی» می شود که خیال انگیز، شاعرانه و شگفت انگیز نیز هست و آدمی را به «حیرت» وامی دارد. دیرگدازهایی که برای کاربردهای خاص از ویژگیهای خارقالعاده ای برخوردار هستند میتوانند بر اساس کاربید سیلیسیوم (مقاوم در برابر سایش)، زیرکن یا زیرکنیا، سیلیس ذوب شده (برای دماهایی تا ۱۴۵۰ درجه سلسیوس) و کربن یا گرافیت باشند (توسط بیشتر فلزات مذاب یا سربارهها، خیس نمیشوند). براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ خورشیدی، جمعیت شهرستان شیراز در این سال بالغ بر ۱٬۸۶۹٬۰۰۱ تن بودهاست که از این تعداد ۹۴۲٬۴۴۴ تن مرد و ۹۲۶٬۵۵۷ تن زن بودهاند. پس از انقلاب ۵۷ این مجموعه به شکل موزه درآمد، اما کاخ کنونی ریاست جمهوری در کنار این مجموعه قرار دارد.

برای کسانی که هر گونه نگرانی در مورد دقیقا کجا و همچنین راهنمایی در مورد چگونگی استفاده از کاشی زهره کاشمر ، شما احتمالا می توانید با ما در صفحه وب تماس بگیرید.